vrijdag 25 januari 2013

Schrijfopdracht 5


Gevaren en dierenleed


De ‘schaduwkant’ van de rensport


Eens in de zoveel tijd komt er een bericht langs over de rensport, maar een heleboel mensen weten niet wat het precies inhoudt als bijvoorbeeld ‘the Kentucky Derby’ of ‘the Breeder’s Cup’ gereden wordt. We kennen het allemaal als een paar mensen die op een paard zo snel mogelijk naar de finish proberen te komen, maar dat verbergt alleen maar om wat voor verschrikkingen het echt gaat..

Geld

Zoals bij de meeste andere sporten speelt geld een grote rol, maar in de wereld van het paardenrennen is dat eigenlijk het enige waar het om draait. Eenmaal op een renbaan kom je in een heel andere wereld terecht dan je zou verwachten, de eigenaren van de paarden zijn rijke zakenmannen en het publiek bestaat grotendeels uit geldwolven, op een paar trainers na dan.
Eigenaren staan schreeuwend langs de kant, want hun paard moet natuurlijk winnen. Zo snel het paard verloren heeft, is het niets meer waard in de ogen van de eigenaar en probeert hij er vanaf te komen.

Gevaren

In deze sport gebeuren relatief veel ernstige ongelukken met vaak een fatale afloop. De paarden lopen op topsnelheid en worden door de jockeys zover mogelijk de binnenbocht ingedreven, hierdoor is een botsing vaak niet te voorkomen en hebben de andere paarden geen mogelijkheid uit te wijken.
Steaple Chases zijn het beruchts als het over dodelijk ongelukken gaat, dit zijn hindernis parcours waarbij het paard zo snel mogelijk over de obstakels moet springen. Veelal verongelukt hier een paard en/of jockey en bovendien kan het paard gemakkelijk een been breken.
Als een paard eenmaal een been breekt, wordt het vaak afgemaakt omdat de revalidatie heel veel geduld vraagt en de operaties meestal niet slagen.
Niet alleen de ongelukken brengen gevaren met zich mee, de paarden krijgen vaak medicijnen toegediend en kampen met maagzweren. Ook kan het voorkomen dat de eigenaar van een paard de concurrentie uit wil schakelen door deze te vergiftigen.  

Te jong

Als de paarden een jaar oud zijn begint de training, in de winter dat zij twee worden, gaan ze voor het eerst de baan op. Een paard groeit door tot het ongeveer zes jaar oud is en als ze vier jaar zijn, kan de training beginnen. De renpaarden worden dus veel te jong al bereden waardoor er ernstige slijtage aan de rug en gewrichten ontstaat en gaan de paarden op hun vijfde levensjaar al met ‘pensioen’ omdat ze niet meer instaat zijn mee te doen aan races.

Dierenrecht

Net als mensen hebben dieren ook rechten en deze paarden worden niet naar behoren behandeld. Er zouden strengere regels voor het houden van paardenraces gesteld moeten worden en de gokstations zouden van de renbaan moeten verdwijnen. Mensen zouden zich drukker moeten maken om diegenen die er het meest onder lijden en zonder wie deze hele sport niet zou bestaan: de paarden.

woensdag 9 januari 2013

Schrijfopdracht krantenbericht


De sint bezoekt het Camphusianum


Ieder jaar weer staan honderden kinderen langs de kade te wachten op sinterklaas, zo zaten ook wij, leerlingen (en docenten) van het Camphusianum, vol verwachting met snel kloppende harten op de goed heiligman te wachten. De een voelde angst om naar voren geroepen te worden, anderen voelden vreugde omdat ze eindelijk dat kleine restje kind dat achtergebleven was, op konden halen.

Het sinterklaasfeest begon voor mijn klas tijdens de scheikundeles, we waren gevraagd een pannetje en een pollepel mee te nemen, omdat we borstplaat gingen maken. De hele morgen zag ik overal pollepels en hoorde ik het geluid van pannetjes die in botsing kwamen met een ander object. Het vierde uur was het zover, de zwarte pieten waren al gewaarschuwd niet in het lokaal binnen te vallen, het leek onze leraar immers geen goed idee als er pepernoten rond zouden vliegen terwijl er branders aan stonden. Het maken van borstplaat was alleen niet heel makkelijk, tenminste, voor ons dan. Er trok een sterke karamel lucht door het lokaal die helaas van ons pannetje kwam, het was dus niet de bedoeling dat het karamel werd.
Om 12 uur vertrok ik richting het inmiddels overvolle auditorium, het was moeilijk iemand te herkennen in de grote mensenmassa. Uiteindelijk vond ik een paar klasgenoten die aan een tafel zaten en was ik in staat mezelf tussen een stoel en een prullenbak naast de tafel te proppen.

Sinterklaas kwam binnen, nadat ons een filmpje laten zien was waarin te zien was hoe sinterklaas naar onze school gekomen was. Iedereen vond het geweldig.
Nadat de sint een paar mensen flink voor schut gezet had, verlieten we het auditorium om met de klas en onze mentor sinterklaas te vieren. We hadden allemaal een cadeautje voor elkaar gekocht, die we om de beurt uit gingen pakken.
Rond drie uur was het feest afgelopen en gingen we, na opgeruimd te hebben, weer naar huis. Het was een geslaagde dag!